ثبات اقتصادی در ایران

برخلاف تصورات و یا غرض ورزی خیلی ها، اقتصاد ایران با ثبات ترین اقتصاد دنیا است. تاب آوری آن در مقابل جنگ، تحریم و کرونا مثال زدنی است. در حالیکه اقتصاد اروپا به قرن نوزدهم برمی گردد، و اقتصاد امریکا رکود 1933 را تجربه می کند، ایران همچنان دارای تورم و اشتغال بالا است. تورم نقطه مقابل رکود است، و نشان از اشتغال و فراوانی کالا دارد. همانطور که بارها از سوی مسئولین اعلام شده، در مورد کالاهای اساسی هیچ نگرانی وجود ندارد. ذخیره دو سال را در انبارها هست: شش ماه ذخیره در سیلوهای معمولی، شش ماه ذخیره در انبارهای گمرکات که: هنوز ترخیص نشده، شش ماه در روی کشتی ها است، که دموراژ داده و در صف تخلیه هستند. شش ماه بعد هم، ارز آن تخصیص یافته، و کالای بین راهی حساب می شوند. این علاوه بر ان است که معادل همین، در انبارهای داخلی ذخیره موجود است. شش ماه در انبار کالا فروشگاهها، شش ماه در انبار کالاهای غیر رسمی! که برای گرانتر شدن ذخیره کرده اند. شش ماه در انبار های مخفی محتکران است، تا بازار را به هم بریزند و شش ماه هم، در انبارهای خانگی زیر زمینی است. زیرا مردم در حد توان، کالا خریده و همیشه ذخیره می کنند. در حالیکه هیچ کشوری بالاتر از شش ماه را نمی تواند ذخیره کند. لذا بخش اعظم این کالاهای اساسی ایرانی، راهی قاچاق خارج از کشور مخصوصا: برای همسایه ها می شود. طبیعتا در مقابل این کالاهای اساسی، که با ارز دولتی وارد شده، و به ده برابر ارزش خود، به همسایه ها قاچاق می شود، کالاهای لوکس وارد کشور می شود. ظرفیت بالای ایران، در پناهجو پذیری نشان می دهد که: قدرت پذیرایی بیش از اینها را دارد و: در میزان ذخیره کالاها تاثیری ندارد. برحسب فرمول بانک مرکزی، نرخ تورم حدود 22درصد در سال است، یعنی همه تولید کنندگان و وارد کنندگان، می دانند اگر کالایی را بخرند، میتوانند با 22درصد متوسط سود، بفروشند و این اطمینان از ابتدای انقلاب اسلامی بوده است. البته دولت ها با پرداخت سوبسید، گاهی این نرخ را تعدیل کرده، یا ثابت نگه می داشتند ولی، به محض سست شدن توان دولت، قیمت ها به جای اصلی خود پرش می کردند. مثل بنزین که مدتها قیمت آن را ثابت نگهداشتند، ولی یک شبه به سه برابر افزایش یافت. هزینه حامل های انرژی مانند برق و آب و گاز رایگان است، زیرا نرخ های مصوب، فقط هزینه اداری را پوشش می دهد. رشد بیت کوین و امثال آن در ایران، نشان می دهد که انرژی در ایران رایگان است. لذا هر نوع درآمد شرکتهای هرمی و غیرقانونی، همگی سود خالص است. این تاب آوری اقتصاد ایران را در تامین رایگان: برق و آب و گاز می رساند. نرخ تورم در ایران بوسیله بازار آزاد تعیین می شود. معمولا تابعی از سود مورد انتظار، و وسعت انبارها( قدرت احتکار) می باشد. مثلا ایران خودرو، قدرت احتکار یا انحصار بالایی دارد. لذا همیشه در خواست افزایش قیمت آن، بر روی میز سازمان حمایت است.  در واردات یا تولیدات، توان انحصار(رانت) سود مورد انتظار را، بالاتر و قیمت ها را گرانتر میکند. تقاضای مردم کمترین نقش را، در تعیین قیمت دارد! برخلاف دیگر کشورها که مردم، با نخریدن قیمت را کنترل می کنند، در ایران مردم با خریدن بیشتر، ان را کنترل می کنند! یعنی حجم نقدینگی بالا و کالا فراوان است. خریدار می گوید اگر الان نخرم، فردا باید گرانتر بخرم! یعنی روند افزایش قیمت کالا یک روند: منطقی و قابل پیش بینی است. در این بازار کسانی که با ایده های غربی عمل می کنند، بازنده هستند. زیرا تصور می کنند: هنوز آمریکا ورشکست نشده، و اروپا هم در اوج شکوفایی اقتصادی است.